وَشمٌ صَباحِيٌّ (97)
د. يوسف عيد
,L’Aube
,jamais silencieuse
j’ai décidé d’entendre
.jusqu’au bout de mon jour
tes voix les plus diverses
Car une âme s’éprouve à son chant
أيها الفجرُ الذي لم يعرف الصمتَ،
عزمتُ أن أُصغيَ،
حتى نهاية نهاري،
الى غنائكَ المتنوعَ،
فالنفسُ تتجدّدُ في الغِناء.
