وَشمٌ صَباحِيٌّ (135)

د. يوسف عيد

,L’Aube

jamais silencieuse

j’ai décidé d’entendre

jusqu’au bout de mon jour

.tes voix les plus diverses

Car une âme s’éprouve à son chant

 

أيها الفجر الذي لم يعرف الصمت،

عزمتُ أن أُصغي،

حتى نهاية نهاري،

الى غنائك المُتنوّع،

فالنفس تتجدّد في الغناء.